LAS KOBIET

Kiedyś myślałam, że natura jest tym co widzę, teraz wiem, że natura jest tym co czuję. Dlatego codziennie z „zamkniętymi oczami” przemierzam las i łąki poszukując pozawerbalnych sposobów komunikacji z żyjącymi tam istotami. Czasami czuję przyrodę tak mocno, że moja skóra zaczyna pachnieć mchem, płuca wypełniają się strzępkami grzybni, a serce tłoczy żywicę sosen. Fascynuje mnie złożoność przyrody i jej symbiotyczne zależności. Z pokorą i uważnością korzystam z jej darów, nie zawsze w konwencjonalny sposób. Wykorzystuję wewnętrzny kompas do namierzania symbolicznych przekazów rzeczywistości, kolekcjonuję je i układam z nich magiczną historię swojego życia.